Otwarte granice rożnych Państw dają wiele możliwości obywatelom innych krajów, od podejmowania nauki, pracy, swobodnego podróżowania do zawierania związków małżeńskich i posiadania wspólnych dzieci. Obecnie ludzie są otwarci na zawieranie nowych znajomości z obcokrajowcami, poznawanie ich kultury, a nawet zakładanie rodzinny i przeprowadzkę do nowego kraju. Jednakże, nie zawsze wszystko idzie gładko. Z racji różnej narodowości, wychowania, wyznawania różnych wartości i religii dochodzi między tymi osobami do konfliktów. Sprawa jest bardziej skomplikowana, gdy osoby będące w związku małżeńskim posiadają dzieci.
Konflikty w dwunarodościowych rodzinach bardzo często należą do skomplikowanych i ciężkich spraw. Z racji wielu różnic – językowych, prawnych, informacyjnych, powstają niejasności, które wymagają pomocy osoby z zewnątrz. Niestety, zdarza się również tak, że jedno z rodziców zabiera dziecko - bez wiedzy drugiego rodzica i wyjeżdża za granicę. Sytuacja taka nazywana jest porwaniem rodzicielskim.
Porwanie rodzicielskie jest zdarzeniem bardzo niekorzystnym i negatywnie wpływającym na dziecko, gdyż zostaje ono przeniesione do nowego miejsca, w którym zazwyczaj się nie odnajduje, przez brak znajomości języka, ludzi.
Konwencja haska a uprowadzenie dziecka
Konwencja haska została stworzona w celu zapobiegania uprowadzeniom dzieci przez rodziców lub zatrzymaniem nieletnich w obcym kraju. Zgodnie z postanowieniami konwencji wywiezienie dziecka za granicę uznawane jest za bezprawne porwanie, gdyż narusza prawa człowieka do opieki nad potomkiem.
Konwencja haska daje rodzicowi możliwość złożenia wniosku o powrót dziecka do państwa, w którym zameldowany jest na pobyt stały. Warto dodać, że obowiązywanie konwencji dotyczy dzieci poniżej 16 roku życia, powyżej tego wieku przepisy już nie obowiązują.
Przepisy Konwencji nie obowiązują w każdym przypadku, do wyjątków należy:
- Sytuacja, w której rodzic (ubiegający się o powrót) nie zajmował się należycie dzieckiem,
- Sytuacja, w której została uzyskana zgoda na wyjazd dziecka z kraju – już po uprowadzeniu
- Sytuacja, w której dziecko mogłoby być narażone na uszczerbek psychiczny lub fizyczny,
- Sytuacja, w której dziecko osiągnęło 16 lat i nie wyraża zgody na powrót,
- Sytuacja, w której upłynął termin ważności wniosku o powrót dziecka – okres ten wynosi 1 rok.
Mediacja w sprawach o uprowadzenie dziecka
Niestety, konflikty w sprawie o uprowadzenie dziecka nie należą do najprostszych, jednak istnieje szansa, aby osiągnąć wspólny kompromis.
Mediacja w tego rodzaju sporach może przynieść wiele dobrego, między innymi strony mają szansę przedstawić swoje emocje, potrzeby czy racje oraz dojść do porozumienia w obecności bezstronnych osób – mediatorów.
Mediacja prowadzona w sprawach rodzin dwunarodościowych posiada własne warunki, np.:
- Spotkanie najczęściej jest prowadzone w obecności dwóch bezstronnych mediatorów, jako ko-mediacja.
- Pochodzenie mediatorów powinno odpowiadać narodowości stron, by zagwarantować znajomość kultury i obyczajów stron.
- Spotkanie mediacyjne może przebiegać w bardzo różny sposób, dlatego ważne jest zapewnienie możliwości udziału prawnika, psychologa i tłumacza.
- Sprawy dotyczące uprowadzenia dziecka powinny być przeprowadzone w jak najszybszym terminie, dlatego mediatorzy muszą być w gotowości.
Postępowanie mediacyjne o uprowadzenie dziecka pomaga w wypracowaniu kompromisu, a co najważniejsze uwzględnia potrzeby dziecka. Dzięki mediacji małżonkowie mogą dojść do porozumienia i ustalić następujące kwestie:
- Alimenty,
- Kontakt z dzieckiem,
- Związane z edukacją i leczeniem dziecka,
- Związane z miejscem pobytu (zamieszkania) dziecka.
Na koniec warto dodać, iż mediacja ma również na celu wspomóc instrumenty prawa międzynarodowego i porządek prawny krajów, z których pochodzą rodzice.